Tabule 2 (konec stezky u areálu) PL
Światowe Geoparki UNESCO
Geopark to oznaczenie geologicznie ważnego lub unikalnego obszaru, na którym podejmowane są działania we współpracy z lokalnymi mieszkańcami i organizacjami (państwowymi, non-profit i prywatnymi) w celu promowania rozwoju obszaru, ruchu turystycznego i edukacji. Główny nacisk kładziony jest na nauki geologiczne, ale także na zjawiska kulturowe, archeologiczne i ekologiczne. Światowa Sieć Geoparków UNESCO (GGN) zrzesza geoparki na całym świecie. Została ona założona w 2014 roku na wzór istniejącej już wcześniej Europejskiej Sieci Geoparków. Jej misją jest ochrona dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego oraz wspieranie geoparków w ich działalności. W 2022 roku Sieć liczyła 169 członków w 44 krajach w Europie, Azji, Ameryce i Afryce.
Geopark Czeski Raj
Geopark Czeski Raj został przyjęty do grona geoparków europejskich, a zarazem światowych, w 2005 roku. Zajmuje powierzchnię około 700 km2 i rozciąga się na terytorium 3 regionów (czeskich krajów).
Geologicznie jest to niezwykle zróżnicowany obszar, w którym można wyodrębnić trzy podstawowe jednostki. Największy obszar zajmują mezozoiczne osady czeskiej niecki kredowej z licznymi miastami skalnymi i trzeciorzędowymi skałami magmowymi. Północna część składa się ze staropaleozoicznej skały metamorficznej krystaliniku Železnego Brodu, a na wschodzie w niecce podkarkonoskiej pojawiają się skały osadowe młodszego paleozoiku, a także wylewy law. Paleozoiczne skały wylewne, określane jako melafiry, zawierają wiele interesujących i często rzadkich minerałów. Szczególnie słynne są lokalne szlachetne odmiany kwarcu, ale można też znaleźć czeskie granaty (piropy), a nawet złoto. Skały osadowe z kolei często dostarczają obfitego i cennego materiału paleontologicznego. Ziemia nowopacka ((Novopacko) jest znana przede wszystkim z bogatego występowania paleozoicznych skamieniałych łodyg roślin („drzew”), ale znaleźć tu można także skamieniałości ryb, rekinów, płazów i owadów. Ilość i różnorodność kopalnych zapisów w geoparku jest opisana na poszczególnych przystankach w drugiej części ścieżki edukacyjnej.