Mamuty PL

Mamuty należą do najbardziej znanych i ikonicznych zwierząt prehistorycznych, które jeszcze do niedawna zamieszkiwały naszą planetę. Ich największy rozwój miał miejsce w plejstocenie, a większość z nich wyginęła pod koniec ostatniej epoki lodowcowej (około 10 000 lat temu), ale niektóre odizolowane populacje żyły jeszcze około 4000 lat temu. Były one spokrewnione ze współczesnymi trąbowcami i − wbrew powszechnym wyobrażeniom − nie były większe od dzisiejszych słoni. Znamy nawet karłowate wyspiarskie formy mamutów, które nie dorastały nawet do 2 metrów. Ich najbardziej charakterystyczną cechą były długie kły, rozwinięte z przednich zębów − siekaczy. Służyły głównie do odgrzebywania śniegu w poszukiwaniu pożywienia. Ich ciała były pokryte grubym, ciepłym futrem rdzawego koloru z grubą warstwą podskórnego tłuszczu, który pomagał im znosić surowe mrozy. Zamieszkiwały trawiaste stepy i tundry głównie w Europie i Azji, ale podczas sezonowych migracji przenikały również do Ameryki Północnej. Były roślinożerne, wypasały stosunkowo ubogą roślinność stepową i tundrową. Prehistoryczni ludzie często na nie polowali, a czasami prawdopodobnie mięso mamutów stanowiło nawet większość ich diety. Ponadto kły mamuta były od dawnych czasów używane do wyrobu przedmiotów dekoracyjnych, a skóra i kości do budowy domów. Mamuty wyginęły prawdopodobnie z powodu zmian globalnego klimatu, ale do ich wyginięcia niemal z pewnością przyczynił się też człowiek.

Zamarznięte w lodzie szczątki mamutów znajdowane są od czasu do czasu na północnej Syberii, w Czechach ich znaleziska znane są głównie z Moraw, z terenów zamieszkanych przez prehistorycznych łowców. Na Podgórzu Karkonoskim (Podkrkonoší) pojedyncze znaleziska zębów trzonowych mamutów znane są z okolic Lázně Bělohrad w sąsiedztwie geoparku.