Jedenasty przystanek − Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny PL
Wspiąłeś się do kościoła klasztornego Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, który zbudowano w stylu radykalnego baroku w 1724 roku, kiedy to został konsekrowany i stał się częścią dawnego klasztoru minimitów.
Minimici był to surowy zakon, który narzucał zakonnikom ciągły post, ubóstwo, milczenie i trenowanie pokory. Zajmowali się działalnością dydaktyczną i naukową. Ich motto zakonne „Charitas” wyraża stosunek do Boga i bliźniego.
Przy wejściu do tej pielgrzymkowej świątyni zmęczonego pielgrzyma wita rzeźba św. Erazma i św. Liboriusza z 1783 roku. Obaj są bowiem patronami pielgrzymów. Wkraczasz w nieskończoną barokową przestrzeń, współtworzoną przez pięć elips. Trudno uwierzyć, że nawa ma w środku tylko 41 metrów długości, około 18 metrów szerokości i 20 metrów wysokości. Ta barokowa przestrzeń dzięki swojemu „iluzorycznemu otwarciu” działa na nas o wiele mocniej.
Na ołtarzu głównym znajduje się figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus z przełomu XV i XVI wieku. To dzięki niej i jej odkryciu w pobliskim górniczym wyrobisku w Stupnej, gdzie wydobywano złoto i srebro, powstała tu świątynia pielgrzymkowa. Według opowiadań, to właśnie tu ją miejscowi mieszkańcy znaleźli.
Kopulaste powierzchnie sklepień zostały następnie pomalowane freskami przez J. Kramolína lub jego uczniów. Nad głównym ołtarzem znajduje się fresk przedstawiający św. Franciszka z Paoli kłaniającego się Najświętszemu Sakramentowi w świątyni, którą plądrują żołnierze. Największe, środkowe pole jest przeznaczone dla tej, której poświęcona jest cała świątynia. Jest tu przedstawiona Maryja Panna na Niebiosach.
Przystań, pielgrzymie, daj spokój swojej duszy i poproś Ją…
Kapliczkaa w dawnej kopalni złota i srebra w Stupnej
Maryja Panna Nowopacka, figura dewocyjna, polichromowana drewniana rzeźba, przełom XV i XVI wieku
Maryja Panna Nowopacka, wizerunek figury dewocyjnej nad świątynią pielgrzymkową, pod nią św. Franciszek z Paoli i św. Jan Nepomucen
W nawie kościoła znajdują się trzy dzwony, w wieży głównej Maria i Jan Nepomucen z 1993 roku, w sygnaturce dzwon Maryi Panny z 1858 roku.
Wewnętrzna część nawy świątyni, która dzięki wystrojowi stwarza wrażenie „nieskończonej przestrzeni”, fot. inż. Jaroslav Kocourek