Flora i skrzemieniałe drewno PL

Dzięki sprzyjającym warunkom klimatycznym roślinność osiągnęła jeden ze szczytów swojego rozwoju pod koniec paleozoiku. Dowodem występowania ogromnych ilości roślinnej materii są potężne pokłady węgla kamiennego. Flora była zdominowana przez rośliny zarodnikowe, zwłaszcza paprocie, skrzypy i widłaki, które rosły licznie na ówczesnych mokradłach i torfowiskach. Później, w czasie permu, następowało znaczne przesuszanie (arydyzacja) klimatu, a rośliny zarodnikowe zaczęły ustępować miejsca roślinom nagozalążkowym, które pojawiły się później i którym ta zmiana klimatu odpowiadała.  W Geoparku Czeski Raj, w szczególności w jego wschodniej części, znajduje się wiele znalezisk paleozoicznej flory. Ziemia nowopacka (Novopacko) jest znanym na całym świecie miejscem ze stanowiskiem archeologicznym skamieniałych pni, a miejscowe muzeum jest również aktywnie zaangażowane w ich badania naukowe. Dotychczas opisano tu łodygi drzewiastych skrzypów z rodzajów Arthropitys i Calamitea, drzewiastych paproci z rodzaju Psaronius, lianowatych paproci pnących z rodzaju Ankyropteris oraz pędy roślin iglastych i kordaitów Agathoxylon. Oprócz izolowanych łodyg znajduje się tu także tzw. „skamieniały torf”, w którym zachowały się różne drobniejsze części i organy roślin (korzenie, szyszki, nasiona itp.). Znaleziska tych skamieniałości pochodzą głównie z gruboziarnistych rzecznych piaskowców i zlepieńców lub z warstw zawierających tuf (popiół wulkaniczny). Rzadko można je zaobserwować zachowane bezpośrednio w wychodniach skalnych w pozycji ich ułożenia (Nová Paka, Pecka). Zwęglone części roślin w postaci odcisków są obficie zachowane w szczególności w szarych glinkach, iłowcach lub aleurytach. Występują głównie w okolicach miast Nová Paka, Lomnice nad Popelkou i Semily, gdzie znaleziono i opisano wiele gatunków roślin zarodnikowych i nasiennych.